Choroba Parkinsona

Choroba Parkinsona to przewlekła choroba neurodegeneracyjna, związana z postępującą utratą neuronów odpowiedzialnych za przekaźnictwo dopaminergiczne w mózgu. Degeneracja struktur ośrodkowego układu nerwowego prowadzi do występowania zarówno objawów ruchowych, jak i pozaruchowych.

Objawy ruchowe choroby rozwijają się zwykle stopniowo, początkowo obejmując jedną stronę ciała. Do najczęstszych należą: spowolnienie ruchowe (bradykinezja), sztywność mięśniowa, drżenie spoczynkowe oraz zaburzenia postawy i równowagi. Zanim jednak pojawią się objawy ruchowe, u wielu pacjentów występują tzw. objawy prodromalne, często niezauważone przez chorego lub jego bliskich. Należą do nich m.in.: zaburzenia snu REM (RBD), osłabienie węchu, zaparcia, a także zaburzenia nastroju, lęk czy apatia.

Objawy pozaruchowe związane z problemami na tle psychicznym, autonomicznym czy zaburzeniami snu potrafią być równie uciążliwe jak objawy motoryczne.

Wczesne rozpoznanie i dostęp do specjalistycznej, wielodyscyplinarnej opieki może pomóc spowolnić rozwój objawów i poprawić jakość życia osób z Parkinsonem.

Choroba Parkinsona w liczbach

Tuż po chorobie Alzheimera, choroba Parkinsona zajmuje drugie miejsce pod względem liczby zachorowań na świecie.
Światowi eksperci przewidują, że 1 na 3 osoby zachoruje w przyszłości na chorobę neurologiczną.
Szacuje się, że 10 milionów ludzi na świecie żyje z chorobą Parkinsona.
To jedno z najszybciej rosnących schorzeń neurologicznych – do 2050 roku liczba chorych się podwoi, osiągając aż 20 milionów przypadków.
Większość przypadków diagnozowana jest u osób po 60 roku życia
Występuje również tzw. Parkinson o wczesnym początku: objawy mogą pojawić się przed 50 rokiem życia.
W Polsce zmaga się z chorobą Parkinsona ok. 100 000 osób, a z każdym kolejnym rokiem liczba ta systematycznie rośnie.
Wczesna diagnoza i dostęp do specjalistycznej opieki mają ogromne znaczenie – zarówno dla jakości życia pacjenta, jak i jego bliskich.
Znaczna liczba pacjentów nie ma dostępu do profesjonalnej i dopasowanej dla nich opieki, takiej jak: fizjoterapia, logopedia, terapia zajęciowa i opieka psychologiczna.